نوع مقاله : مقالۀ پژوهشی
نویسنده
دانشگاه اراک
چکیده
این مقاله، منتخب ابیاتی از چهار برگردان فارسی چهار غزلوارۀ شکسپیر را از منظر چهار راهکار ترجمه‌ای هولمز بررسی تطبیقی می‌کند تا نشان بدهد کدام راهکارهای ترجمه‌ای وجه غالب دارند و مترجمان کدام راهکارها را اتخاذ کرده‌اند. از نظر هولمز، شعر ترجمه‌شده، نوعی «فرا-شعر» و مترجم نیز فرا-شاعری است که می‌کوشد عینیت کلامی را در قالبی کم‌و‌بیش مشابه شعر اصلی، بازآفرینی کند. روش این این مقاله، کیفی-تحلیلی و مطابق با نقشۀ راه مطالعات ترجمه است. از چهارگونۀ فراشعر یعنی محاکاتی، قیاسی، انداموار و انحرافی، دو راهکار اول، «شکل-وابسته» و دو راهکار دوم، «محتوا-وابسته»اند. نتایج بررسی نشان می‌دهند برگردان طبیب‌زاده «فرا-شعری» است که نه به نثر است و نه به نظم؛ برگردان تفضلی، شکل-وابسته؛ برگردان مقدم، مبتنی بر راهکار انحراف است؛ و ابجدیان نیز راه میانه را اختیار کرده است. در مجموع، طبیب‌زاده با انتخاب راهکار «قیاسی»، ترجمه‌هایی به مثابه فراشعر از غزلواره‌های شکسپیر در زبان فارسی پدید آورده است.
تازه های تحقیق
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)
ارسال نظر در مورد این مقاله