نوع مقاله : مقالۀ پژوهشی
نویسندگان
گروه مترجمی زبان انگلیسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
چکیده
مطابق با نظریّۀ روایت بیکر، ابزارهای پیرامتنی مثل مقدّمه، پانویسها و یادداشتهای مترجم، نقش مهمی در تغییر دادن روایتهای متن مبدأ ایفا میکنند. بر این اساس، مقالۀ حاضر با استفاده از نظریّۀ «روایت» و مفهوم «قاببندی از طریق ابزارهای پیرامتنی»، بر ترجمۀ فارسی کتاب اسلام در ایران متمرکز میشود و مطالب پیرامتنی موجود در بخشی از آن را بررسی میکند تا مشخص شود ترجمه چگونه با استفاده از این ابزار رویدادهای شرح داده شده در متن اصلی را برای خوانندۀ فارسیزبان بازروایت کرده است. برای این منظور، در بخش مورد نظر، متن نویسنده و پیرامتنهای ترجمه بهصورت مقایسهای تحلیل شد تا روایتهای متفاوت هر یک از آنها از موضوعهای مناقشهآمیز و نحوۀ بازروایت این موضوعها در ترجمه معلوم شود. در اینجا الگوهای جدید پیرنگسازی علّی و درنهایت روایتهای جدید ساختهشده در ترجمه مشخص شد. نتایج نشان داد که مطالب پیرامتنیِ ترجمه در مواجهه با دیدگاههای نویسنده به چهار شکل عمل کرده بودند: 1) زیر سؤال بردن دیدگاه نویسنده و به چالش کشیدن آن، 2) پذیرفتن حرف نویسنده اما ارائۀ توجیهی متفاوت برای آن، 3) تصحیح اشتباه نویسنده، 4) ارائۀ توضیحات بیشتر. بر این اساس، توضیحات افزودهشده به ترجمه، روایت متن مبدأ از برخی رویدادها و شخصیتهای تاریخی را مردود میداند و به نظر میرسد که این رویدادها و شخصیتها در نسخۀ فارسی از زاویۀ اسلام شیعی بازروایت شده و با روایت عمومی و پذیرفتهشدۀ تشیع تطبیق یافتهاند.
کلیدواژهها
ارسال نظر در مورد این مقاله