ابن‌عاشور، م. (بی‌تا). التحریر و التنویر. بی‌جا: بی‌نا.
ابوزید، ن. ح. (1389). معنای متن: پژوهشی در علوم قرآن. ترجمه مرتضی کریمی‌نیا. تهران: طرح نو.
احمدی، م. ر. (1392). آنتوان برمن و نظریة «گرایش‌های ریخت‌شکنانه»؛ معرفی و بررسی قابلیت کاربرد آن در نقد ترجمه. نقد زبان و ادبیات خارجی، 5(10)، 1-21.
استادولی، ح. (1373). لغزش‌گاه‌های ترجمة قرآن کریم. بینات، 1، 83-87.
امیری‌فر، م.، روشنفکر، م.، پروینی، خ.، و زعفران‌لو، ع. (1396). خطاهای ترجمه در باهم‌آیی‌های قرآنی با تکیه بر دیدگاه‌های نیومارک، بیکر و لارسون. پژوهش‌های ترجمه در زبان و ادبیات عربی، 7(16)، 61-86.
امینی، ب. (1388). ترجمة مقدمه و دو فصل نخست از ترجمه و لفظ یا مهمان سرایی در دوردست اثر آنتوان برمن و تحلیل و بررسی پیکرة مطالعاتی. (پایان‌نامة منتشر نشدة کارشناسی ارشد). دانشگاه شهید بهشتی، ایران.
برمن، آ. (2010). الترجمه و الحرف أو مقام البعد، ترجمه ع. خطابی. بیروت، لبنان: المنظمة العربیة للترجمة.
خزاعی‌فر، ع. (1386). کاهش و افزایش در ترجمة مجملات و متشابهات قرآن. نامه فرهنگستان، ۳۴(۲)، 9-34.
دلشاد، ش.، مسبوق، م.، و بخشش، م. (1394). نقد و بررسی ترجمة شهیدی از نهج‌البلاغه براساس نظریة «گرایش‌های ریخت‌شکنانه» آنتوان برمن. مطالعات ترجمه قرآن و حدیث، 2(4)، 99-120.
راغب اصفهانی، ح. (1412). المفردات فی غریب القرآن، دمشق، سوریه: دار العلم.
رحیمی خویگانی، م. (1396)، نقد واژگانی ترجمه موسوی گرمارودی از قرآن کریم (با تکیه بر سطح معنایی-لغوی گارسس). مطالعات ترجمه قرآن و حدیث، 4(7)، 69-94.
رضایی اصفهانی، م. ع. (1384). بررسی شرایط مترجم قرآن. قرآن‌پژوهی پیام جاویدان، 2(6)، 53-65.
رضایی اصفهانی، م. ع. (1385). مبانی ترجمة قرآن. بینات، 49 و50، 53-77.
رضایی‌اصفهانی، م. ع. (1386). ترجمة گروهی قرآن کریم. اصفهان: مرکز تحقیقات رایانه‌ای قائمیه.
رضوانی، ا.، و قنسولی هزاره، ب. (1390). چندمعنایی در قرآن کریم، مطالعة موردی ترجمة واژة فتنه. مطالعات زبان و ترجمه، 4(41) 35-55.
زمخشری، م. (1407). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل. بیروت، لبنان: دار الکتاب العربی.
زند وکیلی، م. ت.، و امرایی، م. ح. (1396). ارزیابی مقایسه‌ای انسجام در سورة طارق و ترجمة آن از محمدمهدی فولادوند از دیدگاه نظریة هالیدی و حسن. مطالعات ترجمه قرآن و حدیث، 4(7)، 1-36.
سیوطی، ج. (1421). الإتقان فی علوم القرآن. بیروت، لبنان: دارالکتب العربی.
صافی، م. (1418). الجدول فی اعراب القرآن. دمشق و بیروت: دار الرشید مؤسسه الایمان.
طباطبایی، م. ح. (1417). المیزان فی تفسیر القرآن. قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعة مدرسین حوزة علمیة قم.
غضنفری، م. (1389). نگاهی به تکرارهای واژگانی قرآن از منظر زبان‌شناسی نقشی-سازگانی و دشواری ترجمه این‌گونه عناصر. مطالعات زبان و ترجمه، 42(2)، 58-77.
فرهادی، م.، میرزایی الحسینی، م.، و نظری، ع. (1396). نقد و بررسی اطناب و توضیح در ترجمة صحیفه سجادیه براساس نظریة آنتوان برمن (مطالعة موردی: ترجمة انصاریان). پژوهش‌های ترجمه در زبان و ادبیات عربی، 7(17)، 31-54.
قرشی، ع. ا. (1371). قاموس قرآن. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
کرباسی، م. (1373). مترجمان و لغزش در فهم معنایان. بینات، 2، 72-83.
کریمی، م. (1383). ضرورت به‌کارگیری باورهای صحیح در ترجمة قرآن. معرفت، 13(8)، 24-34.
کریمی‌نیا، م. (1375). نقد و بررسی ترجمة قرآن کریم از آیت الله مکارم شیرازی. بینات، 9، 140-153.
مسبوق، م.، و غلامی، ع. ح. (1396). روش‌شناسی برگردان تصویرهای استعاری صحنه‌های قیامت در قرآن براساس الگوی نیومارک. پژوهش‌های ادبی قرآنی، ۲(5)، 123-151.
مسبوق، م.، و گلزار خجسته، ا. (1396). واکاوی ترجمه پورعبادی از حکمت‌های رضوی براساس سیستم تحریف متن آنتوان برمن. فصلنامه فرهنگ رضوی، ۱۹(5) ، 105-122.
معرفت، م. ه. (1379). تفسیر و مفسران. قم: مؤسسه فرهنگی التمهید.
معرفت، م. ه. (1382). تاریخ قرآن. تهران: سمت.
معرفت، م. ه. (1415). التهمید فی علوم القرآن. قم: مؤسسه النشر الاسلامی.
ناظمیان، ر. (1386). فن ترجمه (عربی-فارسی). تهران: دانشگاه پیام نور.
نرم‌افزار جامع التفاسیر، نسخة 3.
نیازی، ش.، و قاسمی‌اصل، ز. (1397). الگوهای ارزیابی ترجمه (با تکیه بر زبان عربی). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
هاشمی، م.، و حیدرپور، ا. د. (1392). مبانی معناشناختی نقد ترجمه در ایران معاصر. مطالعات زبان و ترجمه، 46(1)، 20-48.
Berman, A. (2004). Translation and the trials of the foreign. (L. Venuti, Trans.). London, England: Routledge.
Newmark, P. (1981). Approaches to Translation. Oxford, England: Pergamon.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله