Investigating Characteristics of Interlinear Translation of the Qur’an: Four Translations from the 4th to the mid-6th Century AH

Document Type : Research Article

Authors

• Soudabeh Ghandehari ¹
• Mohammad Javad Mahdavi ¹
• Ali Khazaee Farid ²
• Mohammad Jafar Yahaghi ¹

¹ Department of Persian Language and Literature, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

² Department of English Language, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

https://doi.org/10.22067/lts.v54i4.72183

Abstract

Interlinear translation has been a popular method of translating religious texts, including the Bible and the Qur’an. Since religious books are considered to be sacred, translators mostly translate them word by word and they provide readers with the exact original word under the translated text. However, early translations of the Qur’an were not completely word by word and contained numerous language initiatives. The aim of this study is to examine these initiatives. This descriptive-analytic study compares four ancient interlinear translations of the Qur’an dating back to the 4th and the mid-6th Century AH. The translations include the famous commentary on the Qur’an by Al-Tabar, Tafsīr Abū al-Futūḥ in verses, Qods translation of the Qur’an and Rey translation. The translations are analyzed in terms of lexical items and syntax. The findings suggest that the translators were loyal to the syntax and lexical items of the Qur’an albeit in varying degrees. In other words, although all the translations turned out to be word by word, they contained some specific features which made them valuable texts. For example, Tafsir al-Tabari and Qods translation contained many Persian equivalents or Qods translation included a Sistani dialect. In addition, the Rey translation and Tafsīr Abū al-Futūḥ were under the influence of the original language, especially when it comes to lexical items. Indeed, these two translations followed the syntactic conventions and standards of Persian.

Keywords

• Interlinear Translation
• Qur’an
• Tafsir al-Tabari
• Tafsīr Abū al- Futūḥ
• Qods Translation
• Rey Translation

20.1001.1.22285202.1400.54.4.1.4

References

کتاب‌نامه

آذرنوش، آ. (1375). تاریخ ترجمه از عربی به فارسی (از آغاز تا عصرصفوی). تهران، ایران: سروش.

آهنگر، ع.، یوسفیان، پ. و کدخدا، ح. (1395). توزیع جغرافیایی تنوعات واکه­ای گویش سیستانی در دو بخش شهرکی – نارویی و میانکنگی. زبان­شناسی اجتماعی، 1(1)، 21-36.

باطنی، م. (1348). توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی. تهران، ایران: امیرکبیر.

باقری، م. (1380). واج شناسی تاریخی زبان فارسی. تهران، ایران: قطره.

بهار، م. (1345). واژه­نامه بندهش. تهران،‌ ایران: انتشارات بنیاد فرهنگ ایران.

بهار، م. (1351). واژه­نامه گزیده های زاد اسپرم. تهران، ایران: انتشارات بنیاد فرهنگ ایران.

تفضلی، ا. (1348). واژه­نامه مینوی خرد. تهران، ایران: بنیاد فرهنگ ایران.

خرمشاهی، ب. (1372).  قرآن پژوهی (هفتاد بحث و تحقیق قرآنی ). تهران، ایران: مرکز نشر فرهنگی مشرق.

خزاعی فر، ع. (1383). ترجمۀ ادبی از منظر زبان و فرهنگ مقصد. مترجم، 39، 3-7.

خطیب، الف. (1363). ترجمۀ قرآن ری. تهران، ایران: مؤسسة فرهنگی شهید محمد رواقی.

درویش، م. (1415. ق.).  إعراب القرآن الکریم و بیانه {تفسیر قرآن کریم و بیان آن}. دمشق، سوریه: دارالإرشاد.

دعاس، ح. (1425. ق.). إعراب القرآن الکریم {تفسیر قرآن کریم}. دمشق، سوریه: دارالمنیره و دارالفارابی.

رازی، الف. (1377). روض الجِنان و رَوح الجَنان فی تفسیر القرآن (به کوشش و تصحیح محمد جعفر یاحقی و محمد مهدی ناصح). مشهد، ایران: آستان قدس رضوی بنیاد پژوهشهای اسلامی.

رضایی اصفهانی، م. (1383). روش‌ها و سبک‌های ترجمۀ قرآن. ترجمان وحی، 15، 33-61 .

سعدی شیرازی، م. (1368). گلستان سعدی (به کوشش خلیل خطیب رهبر). تهران، ایران: صفی علیشاه.

طبرسی، ف. (1379 ق.). مجمع البیان فی تفسیرالقرآن {تفسیر مجمع‌البیان}. بیروت، لبنان: دارإحیاء التراث العربی.

طبری، م. (1339). ترجمه تفسیر طبری (به تصحیح واهتمام حبیب یغمایی). تهران، ایران: توس.

طبری، م. (1352 ش.).  تاریخ طبری یا تاریخ الرسل و الملوک (ا. پاینده، مترجم). تهران، ایران: اساطیر.

طیّب، م. (1383). نگاهی به سه ترجمه نهج البلاغه از دیدگاه زبانشناسی. مترجم، 39، 57-71.

فرح‌زاد، ف. (1383). ترجمه‌شناسی مکتب لایپزیک. زبان و ادب پارسی، 7(20)، 229-236.

فره­وشی، ب. (1352) فرهنگ زبان پهلوی. تهران،‌ ایران: انتشارات دانشگاه تهران.

قلی­زاده، ح. (1379). مفعول مطلق و معادل ساختاری آن براساس ساختار زبانی قرآن کریم. مجله بنیّات، 7(26)، 90-107.

کریمی نیا، م. (1389).  ساختهای زبان فارسی و مسأله ترجمة قرآن. تهران،‌ ایران: هرمس.

لوئیس، ب. (1382). از بابل تا دیلماج تا مترجم امروزی (ح. کامشاد، مترجم). کتاب ماه ادبیّات و فلسفه، 67، 38- 49.

محمدی خُمک، ج. (1379). واژه­نامه سکزی (فرهنگ لغات سیستانی). تهران،‌ ایران: سروش.

مشکوة الدینی، م. (1386). دستور زبان فارسی. تهران، ایران: سمت.

مولائی، چ. (1381). مفعول مطلق در زبان فارسی (تحقیقی در حاشیه دستور تاریخی).  زبان و ادب فارسی، 45(185)، 95-102.

میرحاجی، ح. ر.، مرامی، ج. و امانی، ر. (1390). کاربردشناسی اصل تعادل ترجمه‌ای واژگان. ادب عربی، 2، 137- 163.

وهمن، ف. (1355). واژه­نامه ارتای ویراز نامک. تهران، ایران: انتشارات بنیاد فرهنگ ایران.

یاحقی، م. (1377). فرهنگ­نامه قرآنی. مشهد،‌ ایران: بنیاد پژوهش­های آستان قدس رضوی.

 

Ali, A., Brakhw, M. A., Nordin, M. Z. F. B., & Ismail, S. F. S. (2012). Some linguistic difficulties in translating the Holy Quran from Arabic into English. International Journal of Social Science and Humanity, 2(6), 588-590.

Elimin, S.A. A. (2009). Clause- level foregrounding in the translation of the Quran into English: Patterns and motivations. (Unpublished doctoral dissertation), Manchester university, Manchester, England.

Mackenzie, D. N. (1971). A concise Pahlavi dictionary. London, England: Oxford university press.

Winter, T. N. (1974). Review of new world Bible translation committee`s the kingdom interlinear translation of the Greek scriptures. Retrieved from https:// digitalcommons.unl.edu/cgi/viewcontent.cgi?referer=https://www.google.com/&httpsredir=1&article=1026&context=classicsfacpub

Saifiddin, N. (2008). Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ [Interpretive dictionary of the Tajik language]. Dushanbe, Tajikistan: Rudaki Institute of Language and Literature. 

Fakhriddin, N (2012). Тарҷумаи форсии Қуръони карим ва тафсири он дар қарнҳои 10 То 12, Хуҷанд [Persian translation of the Holy Quran and its interpretation in the 10th to 12th centuries]. Khujand, Tajikistan: Khujand State University.

Muhammadjon, S. (1969). Фарҳанги забони тоҷикӣ [Tajik language dictionary]. Moscow, Russia: Academy of Sciences of the Republic of Tajikistan.