The Reflection of Death in the Works of Camus and Hedayat

Document Type : Research Article

Authors

• Mohammad Raza Farsian
• Fatemeh Ghaderi

Department of French, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

https://doi.org/10.22067/lts.v52i3.81443

Abstract

Albert Camus, the French writer and philosopher who won the Nobel Prize for Literature in 1957, is one of the writers who had a great influence on Iranian intellectuals and writers. Camus is considered as an absurdist writer who always paid attention to certain notions such as death, suicide and revolt in his works. Sadegh Hedayat is an Iranian writer whose works feature the notion of death. Because some critics consider him as Camus's disciple in absurdism, the comparative study of the notion of death, which is one of the principle notions in the works of these two writers, seems important and interesting. Considering the significant importance of these two writers, each one was the subject of literary and philosophical studies in both national and international research. This study, using a comparative approach, attempts to examine the notion of death, in thoughts of Camus and Hedayat. It also seeks an answer for this question: Does the notion of death have the same place in the thoughts of these two writers?

Keywords

• Albert Camus
• Sadegh Hedayat
• Absurdism
• Death
• Suicide

20.1001.1.22285202.1398.52.3.5.2

References

امن‌خانی، ع. (1392). اگزیستانسیالیسم و ادبیات معاصر ایران. تهران: علمی.

امینی، ح. (1386). فلسفة پوچی. مشهد: کنکاش.

بهارلو، م. (1379). عشق و مرگ در آثار صادق هدایت. ماهنامه گلستانه، (17 و 18)، 16-78.

بهارلوییان، ش.، و اسماعیلی، ف. (1379). شناخت‌نامة صادق هدایت. تهران: قطره.

پراور، زیگبرت سالمن. (1973). درآمدی بر مطالعات ادبی تطبیقی. ترجمة علی رضا انوشیروانی و مصطفی حسینی. تهران: سمت.

راد، آ.، فارسیان، م.، و بامشکی، س. (1397). بررسی تطبیقی تصویر جنگ جهانی در رمان‌های خون دیگران و سووشون. مطالعات زبان و ترجمه، 51(3)، 1-31.

راسخی لنگرودی، ا. (1397). سارتر در ایران. تهران: اختران.

رحیمه، ن. (1380). مسخ هدایت از مسخ، به کوشش علی دهباشی، یادنامة صادق هدایت. تهران: ثالث.

سروش، س.، مزاری، ن.، و خامنه باقری، ط. (1394). بررسی ترس از مرگ در سه قطره خون هدایت و ضد اخلاق ژید براساس روش نقد ژیلبر دوران. نقد زبان و ادبیات خارجی، 11(15)، 275-291.

شاهینی، ع.، و نصر اصفهانی، م. (1390). مرگ‌اندیشی هدایت؛ نگرشی فلسفی یا روان‌شناسانه؟! پژوهش زبان و ادبیات فارسی، (23)، 79-100.

شروقی، ع. (1393). تاریخ شفاهی ادبیات معاصر ایران. تهران: ثالث.

عباسپور، م. (1393). هنر و فلاکت. تهران: هیلا.

فارسیان، م.، و جوانمردی، س. (1395). بررسی تطبیقی ساختار و محتوا در رمان ویکتور هوگو و داستان شاپور قریب. مطالعات زبان و ترجمه، ۴۹(1)، 101-114.

فاضلی، ف.، و احمدی، ف. (1394). دوگانگی مفهوم مرگ در آثار صادق هدایت و ادگار آلن پو. مطالعات ادبیات تطبیقی، 9(34)، 109-133.

فرزانه، م. (1372). آشنایی با صادق هدایت. تهران: مرکز.

قزلسفلی، م. (1380). قرن روشنفکران. تهران: هرمس.

کامو، آ. (1944). کالیگولا. ترجمة ابوالحسن نجفی. تهران: زمان.

کامو، آ. (1951). انسان طاغی. ترجمة مهبد ایرانی طلب. تهران: قطره.

کامو، آلبر. (1942). بیگانه. ترجم» مهران زنده‌بودی. مشهد: محقق.

کمپانی زارع، مهدی. (1390). مرگ‌اندیشی از گیل گمش تا کامو. تهران: نگاه معاصر.

نصیری، م.، و شریفیان، م. (1392). معنای زندگی از دیدگاه آلبر کامو. فلسفه و الهیات، 18(71)، 109-135.

هدایت، ص. (1334). زنده‌به‌گور. تهران: کتاب‌های پرستو.

هدایت، ص. (1351). بوف کور. تهران: سپهر.

 

Hosseini, R. (2017). Crise de la modernite et modernite en crise [Modernity crisis and modernity in crisis]. Paris, France: Harmattan.

Owen Aldridge, A. (1969). Comparative literature: Matter and method. London, England: University of Illinois Press.