علی رئیسی؛ منوچهر جعفری گوهر؛ بهزاد قنسولی؛ امیر رضا نعمت تبریزی
چکیده
پدیدۀ فرسایش زبانی به‌عنوان مانع مهمی در روند یادگیری زبان، به مفهوم فراموشی و اُفت مهارت‌های زبانی بوده که براثر نبود تماس زبانی و یا دوری از محیط‌های آموزشی به وجود می‌آید. در مهارت‌های تولیدی، جنبه‌های متفاوتی ازجمله میزان دقّت، روانی و پیچیدگی مورد هدف این پدیده قرار می‌گیرند. این مقاله به بررسی تأثیر فرسایش ...
بیشتر
پدیدۀ فرسایش زبانی به‌عنوان مانع مهمی در روند یادگیری زبان، به مفهوم فراموشی و اُفت مهارت‌های زبانی بوده که براثر نبود تماس زبانی و یا دوری از محیط‌های آموزشی به وجود می‌آید. در مهارت‌های تولیدی، جنبه‌های متفاوتی ازجمله میزان دقّت، روانی و پیچیدگی مورد هدف این پدیده قرار می‌گیرند. این مقاله به بررسی تأثیر فرسایش زبان خارجی بر میزان دقّت، روانی و پیچیدگی مهارت گفتاری زبان‌آموزان ایرانی می‌پردازد. به این منظور، در پژوهش حاضر 37 نفر از فراگیران زن و مرد زبان انگلیسی در بازۀ سنی 18 تا 35 سال و با سطح مهارت گفتاری متوسط و پیشرفته بر اساس روش «نمونه‌گیری در دسترس» انتخاب شدند. همچنین جهت ارزیابی توانایی صحبت کردن شرکت‌کنندگان، از آزمون آزمایشی «آیلتس» در قالب موضوعات مختلف در چهار مرحلۀ پژوهش و در طیّ یک دورۀ نُه‌ماهه (در ابتدای مطالعه، سه ماه، شش ماه و نه ماه پس از قطع فرایند یادگیری زبان) استفاده شد. برای پاسخ به سؤالات تحقیق، از آزمون «ANOVA» با مدل اندازه‌گیری مکرّر استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد فرسایش، تأثیر قابل توجّهی بر متغیر پیچیدگی دارد. همچنین از نظر دقّت زبانی نیز اختلاف معنی‌داری در هر چهار مرحلۀ مطالعه مشاهده گردید. به‌طور مشابه، در ارتباط با متغیر روانی کلامی، نتایج حکایت از تأثیر قابل توجّه فرسایش بر این جنبه از گفتار دارد. افزون بر این، نتایج مربوط به اندازۀ اثر نشان می‌دهد که فرسایش، بیشترین تأثیر را بر روانی و کم‌ترین تأثیر را بر دقّت گفتار دارد. درمجموع، نتایج نشانگر آسیب‌پذیری قابل توجّه کلّیۀ جنبه‌های مهارت صحبت کردن در مقابل فرسایش زبانی است.
