حمید رضا شعیری؛ بابک اشتری
چکیده
ترجمه، فرآیندی فعال است که در هنگام انتقالِ ساختار و مفاهیم از متن مبدأ به مقصد، ما را با دو نظام معنایی و ارزشی مواجه می‌کند. نظام معنایی به معناهای بسیط و خرده معناها قابل تقسیم است. نظام ارزشی نیز می‌تواند از ارزش‌های ارجاعی تا ارزش‌های انتزاعی گسترده شود. در این پژوهش که بر خرده- معناها و رابطۀآن‌ها با نظام ارزشی در ترجمه تأکید ...
بیشتر
ترجمه، فرآیندی فعال است که در هنگام انتقالِ ساختار و مفاهیم از متن مبدأ به مقصد، ما را با دو نظام معنایی و ارزشی مواجه می‌کند. نظام معنایی به معناهای بسیط و خرده معناها قابل تقسیم است. نظام ارزشی نیز می‌تواند از ارزش‌های ارجاعی تا ارزش‌های انتزاعی گسترده شود. در این پژوهش که بر خرده- معناها و رابطۀآن‌ها با نظام ارزشی در ترجمه تأکید دارد، به تبیین مبانی خرده معناهای ذاتی و اجتماعی- فرهنگی ، بر اساس دیدگاه فرانسوا راستیرمیپردازیم و سپس با توجه به مساله بینا فرهنگی،تفاوتهای فرایند معناسازی در ترجمه را با رویکردی معناشناختی مورد تحلیل قرار میدهیم. فرض ما این است که خرده معناهای ذاتی به منزلۀ پاسخی مقدماتی به نیازهای اولیه ترجمه و خرده معناهای اجتماعی- فرهنگی پاسخی به نیازهای اصلی ترجمه محسوب میشوند.بااینوجود دخالت نظام ارزشی گفتمان می‌تواند فرآیند شکلگیری معنا در کنش ترجمه را تحت تأثیر خود قرار داده و مرزهای معنایی را جابجا کند. هدف از این پژوهش، تحلیل جایگاه خرده معناها در فرایند ترجمه و رابطۀ آن با نظام ارزشی گفتمان هنگام کنش ترجمه است.
