آموزش زبان
فاتن محمد حسین العائد؛ الهام ناجی میدانی
چکیده
با معرفی هوش هیجانی-حسی و نقش آن در آموزش و یادگیری در سال‌های اخیر، مطالعه تأثیر حواس و هیجانات بر یادگیری مهارت‌های زبانی اهمّیّت یافته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش هوش هیجانی-حسی و هیجانات در مهارت نوشتاری و مقایسة آن بین زبان‌آموزان ایرانی و عراقی انجام شده است. ازاینرو از 301 دانشجوی ایرانی و عراقی رشتة زبان انگلیسی خواسته ...
بیشتر
با معرفی هوش هیجانی-حسی و نقش آن در آموزش و یادگیری در سال‌های اخیر، مطالعه تأثیر حواس و هیجانات بر یادگیری مهارت‌های زبانی اهمّیّت یافته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش هوش هیجانی-حسی و هیجانات در مهارت نوشتاری و مقایسة آن بین زبان‌آموزان ایرانی و عراقی انجام شده است. ازاینرو از 301 دانشجوی ایرانی و عراقی رشتة زبان انگلیسی خواسته شد تا دو پرسشنامة «هوش هیجانی-حسی» و «هیجانات در حین نوشتن» را پر کنند. نتایج نشان داد نمرة نوشتاری زبان‌آموزان با هیجانات مثبت آنها رابطة معنادار مثبت و با هیجانات منفی آنها رابطة معنادار منفی دارد. همچنین بین برخی از هیجانات تجربه شدة زبان‌آموزان ایرانی و عراقی مانند خستگی، لذّت، امید و آسودگی تفاوت معناداری مشاهده شد و در برخی از هیجانات ازجمله اضطراب، لذّت و غرور از نظر عوامل انسانی و غیرانسانی بهوجودآورندة هیجانات تفاوت معناداری وجود داشت. افزونبراین، یافته‌ها نشان داد هوش هیجانی-حسی بهطور مثبت و معناداری نمرات مهارت نوشتاری زبان‌آموزان ایرانی و عراقی را پیشبینی میکند. درنهایت، نتایج موردبحث قرار گرفت و کاربردهای آن در زمینة آموزش زبان ارائه شد.
فاطمه رضایی شرودانی؛ الهام ناجی میدانی
چکیده
واژة «هوش» سال‌هاست که معنای تک‌بُعدی خود را ازدست‌داده و به‌عنوان مفهومی چندوجهی که تمامی توانایی‌های افراد را دربرمی‌گیرد، در نظر گرفته می‌شود. یکی از انواع هوش که بر اساس تفاوت‌های فردی زمان‌محور بناشده، «هوش زمانی» است که به افکار، دیدگاه‌ها و رفتار افراد در ارتباط با زمان اطلاق می‌شود. این مقوله اگرچه در حوزه‌های ...
بیشتر
واژة «هوش» سال‌هاست که معنای تک‌بُعدی خود را ازدست‌داده و به‌عنوان مفهومی چندوجهی که تمامی توانایی‌های افراد را دربرمی‌گیرد، در نظر گرفته می‌شود. یکی از انواع هوش که بر اساس تفاوت‌های فردی زمان‌محور بناشده، «هوش زمانی» است که به افکار، دیدگاه‌ها و رفتار افراد در ارتباط با زمان اطلاق می‌شود. این مقوله اگرچه در حوزه‌های مربوط به علوم مدیریّت مورد پژوهش قرارگرفته، امّا در حوزة آموزش توجّه چندانی بدان نشده است. ازآنجاکه مقولة زمان ارتباط تنگاتنگی با فرهنگ و زبان دارد، پژوهش حاضر سعی کرده است تأثیر تحصیل در سه زبان متفاوت بر هوش زمانی دانشجویان را مورد مقایسه قرار دهد. دو هدف در این مطالعه مد نظر است: اوّل، بررسی تأثیر تحصیل در زبان‌های انگلیسی، فارسی و عربی بر هوش زمانی دانشجویان با درنظرگرفتن رویکرد آموزش زبان کاربردی، نظریّة فعّالیّت و نظریّة عادت‌واره و دوم، بررسی احتمال تفاوت معنادار میان دانشجویان کارشناسی زبان انگلیسی، فارسی و عربی از نظر هوش زمانی؛ بدین منظور، پرسشنامة هوش زمانی توسّط 100 دانشجوی زبان و ادبیّات انگلیسی، 100 دانشجوی زبان و ادبیّات فارسی و 90 دانشجوی زبان و ادبیّات عربی کامل شد. نتایج آزمون‌های «تی‌مستقل» بر روی داده‌ها، تأثیر معنادار و منفی تحصیل در زبان فارسی و انگلیسی را بر روی هوش زمانی دانشجویان این رشته‌ها نشان داد (05/0> p)، به‌طوری‌که هوش زمانی دانشجویان ترم دوم بالاتر از هوش زمانی دانشجویان ترم هشتم بود. در رابطه با هدف دوم مطالعه، یافته‌ها حاکی از آن بود که تفاوت معناداری میان این سه گروه از نظر هوش زمانی وجود دارد، به‌عبارتی‌دیگر، دانشجویان رشتة زبان انگلیسی از هوش زمانی بالاتری برخوردار بودند (05/0> p). درنهایت، نتایج و کاربردهای این پژوهش در بافت آموزش زبان مورد بحث قرار گرفت.
