نوع مقاله : مقالۀ پژوهشی

نویسندگان

1 گروه زبان‌شناسی و مطالعات ترجمه، دانشگاه ولیعصر(عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران

2 گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

چکیده

یکی از مشکلات زبان‌آموزی برای فارسی‌زبان تلفظ آواهایی است که در زبان مادریشان وجود ندارد. این آواها شامل همخوان‌های انگلیسی /w/، /θ/، /ð/ و /ŋ/ هستند. در نتیجة تداخل زبان اول و دوم، بسیاری از زبان‌آموزان، آوای ناآشنا در زبان مقصد را با آوای مشابه آن در زبان مبدأ جایگزین می‌کنند. هدف این پژوهش توصیفی‌تحلیلی تبیین جایگزینی هر یک از همخوان‌های مذکور با همخوان‌های مشابه‌شان در زبان فارسی از طریق استدلال پیرامون محدودیت‌ها و رتبه‌بندی آن‌ها در نظریة بهینگی است تا از این تداخل زبانی در مراحل بعدی زبان‌آموزی جلوگیری شود. بدین‌منظور، 50 دانش‌آموز فارسی‌زبان در سال هفتم (مقطع متوسطه) که قبلاً در هیچ کلاس آموزش زبان انگلیسی شرکت نکرده بودند به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. سپس، از هر یک از آن‌ها خواسته شد ده جملة انگلیسی را بخوانند که حداقل دو واژه از هر جمله حاوی یکی از همخوان‌های /w/، /θ/، /ð/ یا /ŋ/ است. نتایج نشان داد این دانش‌آموزان همخوان‌های انگلیسی را با همخوان‌های مشابه‌شان در زبان فارسی به‌ترتیب به‌صورت [v]، [t]، [d] و [ŋɡ] تلفظ می‌کنند. در برخی موارد با توجه به جایگاه همخوان در هجا، همخوان‌ها با آواهای مشابه دیگری در زبان فارسی جایگزین می‌شوند، مانند تلفظ همخوان‌های [s] و [z] به‌جای همخوان‌های دندانی /θ/ و /ð/ در جایگاه پایانة هجا.

کلیدواژه‌ها

ابولقاسمی، م. (1389). دستور تاریخی زبان فارسی. تهران: سمت.
آیتی، ا.، و منوچهری، ف. (1390). تجزیه و تحلیل خطا در استفاده از زمان دستوری زبان فرانسه توسط فارسی‌زبانان با دانش زبان انگلیسی. مطالعات زبان و ترجمه، ۴۴(۱)، 55-72.
ثمره، ی. (1395). آواشناسی زبان فارسی: آواها و ساخت آوایی هجا. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
جم، ب. (1388). نظریة بهینگی و کاربرد آن در تبیین فرایندهای واجی زبان فارسی. (رسالة منتشرنشدة دکتری). دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، ایران.
جم، ب. (1392). واژه‌نامة سنگ‌نوشته‌های فارسی باستان. تهران: پازینه.
جم، ب.، و رزم‌دیده، پ. (1397). بررسی تطبیقی جایگزینی واج‌های ملازیِ وام‌واژهای عربی در فارسی معیار و گویش رودباری (کرمان) در چارچوب نظریة بهینگی. زبان‌پژوهی، 12(26)، 45-66.
دلاور، ع. (1381). روش تحقیق در روان‌شناسی و علوم تربیتی. تهران: ویرایش.
فارسیان، م.، و جوانمردی، س. (1396). تحلیل خطاهای زبان‌آموزان ایرانی در استفاده از آرتیکل‌های زبان فرانسه. فصلنامة مطالعات زبان و ترجمه، ۵۰(۳)، 144-161.
کاکاوند، ج. (1379). بررسی مشکلات فراگیری زبان انگلیسی برای فارسی‌زبانان. زبان و ادب، 12، 15-36.
 
Avery, P., & Ehrlich, S. (1992). Teaching American English pronunciation. Oxford, England: Oxford University Press.
Baerquest, D., A. (2001). Phonological analysis: A functional approach. Texas, LA: SIL International.
Bakhtiarvand, M. (2005). Phonological differences between Persian and English: Several potentially problematic areas of pronunciation for Iranian EFL learners. (Unpublished master's thesis). Islamic Azad University of Ahvaz, Ahvaz, Iran.
Baković, E. (1995). Strong onsets and Spanish fortition, MIT working papers in Linguistics, In Proceedings of the Student Conference in Linguistics. Rutgers, NJ: The State University of New Jersey.
Baković, E. (2000). Harmony, dominance and control. (Unpublished doctoral dissertation). Rutgers University, New Brunswick, NJ.
Bowman, M. (2002). A contrastive analysis of English and Tahi and its practical applications for teaching English pronunciation. English Teacher Journal, 4(1), 40-52.
Brown, H., D. (2000). Principles of language learning and teaching Longman: Sanfrancisco State University.
Cambridge Advanced Learners’ Dictionary. (2013). Cambridge, England: Cambridge University.
Campbell, L. (1998). Historical Linguistics: an introduction. Edinburgh, England: Edinburgh University Press.
Carr, Ph. (1993). Phonology. New York, NY: The MacMillan Press LTD.
Carter, R., & Nunan, D. (2001). The Cambridge guide to teaching English to speakers of other languages. Cambridge, England: Cambridge University Press.
Catford, J., C. (2001). A practical introduction to Phonetics. New York, NY: Oxford University Press.
Dreasher, L. M., & Anderson­Hsieh, J. (1990). Universals in interlanguage phonology: The case of Brazilian ESL learners. Papers and Studies in Contrastive Linguistics, 26, 69-92.
Fatemi, M. A., Sobhani, A., & Abolhassani, H. (2012). Difficulties of Persian learners of English in pronouncing some English consonant clusters. World Journal of English Language, 2(4), 69-75.
Gimson, A. C., & Crutteden, A. (1994). Gimson’s pronunciation of English. London, England: Edward Arnold.
Hall, M. (2007). Phonological characteristics of Farsi speakers of English and L1 Australian English speakers’ perceptions of proficiency (Unpublished master's thesis). Curtin University, Perth, Australia.
Hashemian, M., & Heidari Soureshjani, K. (2013). An analysis of pronunciation errors of Iranian EFL learners. Research in English Language Pedagogy, 1(1), 5-12.
Hyman, L. M. (1975). Phonology: theory and analysis. New York, NY: Rinehart and Winston Inc.
Indrajani Tiono, N., & Yostanto, A. M. (2008). A study of English phonological errors produced by English department students. K@ TA Lema, 10(1), 79-112.
Jabbari, A. A., & Arghavan, Leila. (2010). Optimality theoretic account of acquisition of consonant clusters of English syllables by Persian EFL learners. Journal of English Language Teaching and Learning, 217, 69-102.
Kager, R. (1999). Optimality theory. Cambridge, England: Cambridge University Press.
Kaun, A. (2006). The typology of rounding harmony. In B. Hayes, R. Kirchner, & D. Steriade (Eds.), Phonetically based phonology (pp. 87-116). Cambridge, England: Cambridge University Press.
Kenworthy, J. (1987). Teaching English pronunciation. Harlow: Longman.
Kirchner, R. (2001). An effort based approach to consonant lenition. New York, NY. Routledge.
Ladefoged, P. (2015). A course in Phonetics (7th ed). Los Angles, LA: University of California.
Lanteigne, B. (2006). Common, persistent errors in English by Brazilian Portugese speakers. TEFL Web Journal, 4(1), 1-16.
Legendre, G., Grimshaw. J., & Vikner, S. (2001). Optimality-theoretic syntax. Cambridge, MA: MIT Press, 49, 155-180.
McCarthy, J. J. (2002). A thematic guide to optimality theory. Cambridge, England: Cambridge University Press.
McCarthy, J. J., & Prince, A. (1995). Faithfulness and reduplicative identity. (Unpublished master's thesis). University of Massachusetts, MA.
Moosa, M. H. (1979). Difficulties of learning the pronunciation and structural differences between Arabic and English. (Unpublished master's thesis). Library of Saudi Arabia, Educational mission; Texas.
Navehebrahim, M. (2012). An investigation on pronunciation of language learners of English in Persian background: deviation forms from the target language norms. In Procedia: Social and Behavioral Science, 69, 518-525.
Nosratinia, M., & Zaker, A. (2014). An analysis of Iranian EFL learners’ pronunciation errors. International Journal of Language Learning and Applied Linguistics World (IJLLALW), 5(3), 97-108.
O’Connor, J. D. (1980). Better English pronunciation. Cambridge, England: Cambridge University Press.
Odden, D. (2006). Introducing Phonology. Cambridge, England: Cambridge University Press.
Oxford Dictionary of English. (2013). Oxford, England: Oxford University Press.
Piñeros, C. E. (2007). The phonology of implosive nasals in five Spanish dialects: An optimality account. In F. Martinez-Gil, & S. Colina (Eds.). Optimality-theoretic studies in Spanish phonology (pp. pp. 146-171). Amsterdam, Netherlands: John Benjamins.
Prince, A., & Smolensky, P. (1993/2004). Optimality theory: constrain interaction in generative grammar. Oxford, England: Blackwell.
Roach, P. (2010). English Phonetics and Phonology: A Practical Course Cambridge: Cambridge University Press.
Swan, M., & Smith, B. (2001). Learner English: a teacher’s guide to interference and other problems. Cambridge: Cambridge University Press.
Vernick, J., & Nesgoda, J. (1980). American English sounds and spellings for beginning ESL students. Pittsburgh: University of Pittsburgh Press.
CAPTCHA Image