زهره رامین؛ نسرین نظام دوست
چکیده
به باور بعضی منتقدان، رمانهای رماننویس آمریکایی دان دلیلو در حوزة مدرنیسم و از نظر برخی دیگر در حوزة پسامدرنیسم نوشته شدهاند. در مقالة حاضر، آخرین رمان دلیلو به نام کیْ صفر (2016) بهمنظور بررسی حیطة نگارشی آن واکاوی شده است. از آنجایی که متامدرنیسم بر پایة نوسان بین مدرنیسم و پسامدرنیسم بنا شده است، این پژوهش از دیدگاه منتقدانی ...
بیشتر
به باور بعضی منتقدان، رمانهای رماننویس آمریکایی دان دلیلو در حوزة مدرنیسم و از نظر برخی دیگر در حوزة پسامدرنیسم نوشته شدهاند. در مقالة حاضر، آخرین رمان دلیلو به نام کیْ صفر (2016) بهمنظور بررسی حیطة نگارشی آن واکاوی شده است. از آنجایی که متامدرنیسم بر پایة نوسان بین مدرنیسم و پسامدرنیسم بنا شده است، این پژوهش از دیدگاه منتقدانی چون توماس ورمِلن و رابین وَن دِن آکر در مورد متامدرنیسم بهره گرفته است تا در این رمان به بررسی همنشینیهای نوسانی بین مدرنیسم و پسامدرنیسم بپردازد. بدین منظور، چهار عامل متقابل بین مدرنیسم و پسامدرنیسم ررسی شدهاند که عبارتاند از: دیدگاههای مثبتاندیشانه و شکاکانه نسبت به مرگ و فناوری، صدقِ گفتار و کنایه، شیفتگی و بیتفاوتی نسبت به زندگیِ روزمره، و آرمانشهر و ویرانشهر. یافتههای این پژوهش نشان میدهد که نمیتوان این رمان را کاملاً مدرنیستی یا کاملاً پسامدرنیستی در نظر گرفت؛ زیرا با این کار بخش متقابل آن نادیده گرفته میشود. پژوهش حاضر به این نتیجه میرسد که کیْ صفر رمانی متامدرنیستی است؛ زیرا در این رمان گاهی ویژگیهای مدرنیستی و گاهی مشخصههای پسامدرنیستی آن جلوة بیشتری پیدا میکنند. رمان همچون آونگی، بینابین این ویژگیهای متضادِ همنشین نوسان میکند و پویایی هردو-هیچکدام را به نمایش میگذارد.