ابن‌اسکندر، ع. (1368). قابوس‌نامه. به‌اهتمام و تصحیح غلام‌حسین یـوسفی. تهران: علمی و فرهنگی.
احمدی، ب. (1372). سـاختار و تـأویل متن. ج ۲. تهران: مرکز.
اصغری، ع. (1368). شرح فارسی بر «اصول‌الفقه» اثر محمدرضا مظفر. ج ۱. قم: ناصر.
آخوند خراسانی، م. (1409). کفایة‌الاصول. قم: مؤسسة آل‌البیت.
آهنی، غ. (1357). معانی بیان، تهران: مدرسة عالی و ادبیات و زبان‌های خـارجی.
تقوی، س. (1363). هنجار گفتار. اصفهان: فرهنگ‌سرا.
تولستوی، ا. (1357). رسالت زبان و ادبیات. تـرجمة م. روحانی. تهران: توکا.
جرجانی، ا. (1404). دلائل الاعجاز. تصحیح السید محمدرشید رضا. بیروت: دارالمعرفة للطباعة و النـشر.
حسینی سـیستانی، س. ع. (بی‌تا). الرافـد فی علم الاصول. قم: مکتب آیت‌الله العظمی السید السیستانی.
حق‌شناس، ع. (1370). در جستجوی زبان علم»، برگرفته از مجموعه مقالات ادبی و زبان‌شناختی. زبان‌شناسی، ۷(۲)، ۲-۲۳.
حموی، ا. ح. (1426). خزانة‌الأدب و غایة‌الأدب. به‌اهتمام عصام شعیت. بیروت: دارالمکتبة الهلال.
راسـتگو، س. م. (1370). ایهـام در شعر فارسی. تهران: سروش.
سیوطی، ج. (1421). الاتقان فی علوم‌القرآن. تحقیق فواز احمد زمـرلی. ج ۲. بیروت: دارالکتاب العربی.
شیخ امـین، ب. (1991). البلاغة‌العربی فی ثوبها الجدید؛ علم البدیع. بیروت: دارالعلم للملایین.
طـیب حـسینی، س. م. (1388). چند معنایی در قرآن کریم، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
عدنان، س. (1376). گرایش‌های فـلسفی در نـقد ادبی. ترجمة نصرالله امامی. اهواز: انتشارات دانشگاه شهید چمران.
قزوینی، م. (بی‌تا). ایضاح و تلخیص، ضمیمة شروح‌التلخیص. بیروت: دارالصادر.
مرتضوی، س. ج. (1394). بدیع از بلاغت. تهران: زوار.
مطلوب، ا. (2000). معجم مصطلحات البلاغی و تطورها. بیروت: مـکتبی لبـنان، نـاشرون.
ناتل‌خانلری، پ. (1361). زبان‌شناسی و زبان فارسی. تهران: توس.
واعظ کاشفی، م. (1369). بدایع‌الافکار فی صنایع‌الاشعار. ویراسته و گزارة میرجلال‌الدین کزازی. تهران: مرکز.
ولک، ر. (1365). مفاهیم ساخت و صورت در نقد قرن بیستم. تـرجمة محمدرضا شفیعی کدکنی. تهران: توس.
Clement, C. (1983). The lives and legends of Jacque Lacan (A. Goldhammer, Trans.). New York: Columbia University Press.
Dean, T. (2003). Lacan and queer theory. In J. M. Rabate (Ed.), The Cambridge companion to Lacan. New York: Cambridge University Press.
Eco, U. (1976). A theory of semiotics. London: The Macmillan Press.
Guiraud, P. (1975). Semiology (G. Gross, Trans.). London: Routledge and Kegan Paul.
Hammavand, Z. (2003). The construal of atemporalisation in complement clauses in English. Annual Review of Cognitive Linguistics, 4(1), 59-85.
Lacan, J. (1989). Sience and truth from Ecrites. Newsletter of the Freudian Field, 3, 12-34.
Sadowski, P. (2001). Control, information, and literary meaning: A systems model of literature as communication. European Journal of English Studies, 5(3), 289-301.
Sadowski, P. (2003). From signal to symbol: Towards a systems typology of linguistic signs. In W. G. Muller & O. Fischer (Eds.), From sign to signing: Iconicity in language and literature 3 (pp. 411–424). Amsterdam-Philadelphia: John Benjamins Publishing Company.
Sampson, G. (1999). The tree planes of language. Language Sciences, 21, 1-30.
Soon, P. S. (1994). Lexical ambiguity in poetry. London & New York: Longman.
Vygotsky, L. (1962). Thinking and speaking (E. Hanfmann & G. Vakar, Trans.). Cambridge: MIT Press.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله