نصرت حجازی؛ سحر حمیدی
چکیده
با توجه به پیشرفت تکنولوژی ساخت فیلم، سالانه شاهد تولید پویانماییهای متعددی چون شرک، دلیر، فروزن و غیره هستیم که مخاطب بیشتر آنها ردة سنی کودک و نوجوان است. ویژگی مهم این پویانماییها، زبان طنز موجود در آنهاست. از آنجا که انتقال طنز (فرم و کارکرد) در هر فرهنگی متفاوت است و ممکن است پیام یکسانی در دو زبان مختلف تأثیر یکسانی ...
بیشتر
با توجه به پیشرفت تکنولوژی ساخت فیلم، سالانه شاهد تولید پویانماییهای متعددی چون شرک، دلیر، فروزن و غیره هستیم که مخاطب بیشتر آنها ردة سنی کودک و نوجوان است. ویژگی مهم این پویانماییها، زبان طنز موجود در آنهاست. از آنجا که انتقال طنز (فرم و کارکرد) در هر فرهنگی متفاوت است و ممکن است پیام یکسانی در دو زبان مختلف تأثیر یکسانی را ایجاد نکند (ادراک) و نیز از آنجا که بحث وفاداری به دیالوگها در ترجمة فیلم کمرنگتر از هماهنگی دیالوگها، صدا و تصویر است، این سؤال مطرح میشود که مترجمان ایرانی برای انتقال طنز و افزایش ادراکپذیری آن برای کودک و نوجوان ایرانی از چه تکنیکها و ترفندهایی استفاده میکنند و آیا مترجم با ترجمة دیالوگها همان تأثیر طنزآمیزی را در مخاطب ایرانی ایجاد میکند که مخاطب غیرایرانی آن را درک کرده است؟ هدف از این پژوهش، بررسی چگونگی انتقال طنز در دوبلة پویانماییهای کودک و نوجوان و توجه به سه مقولة فرم طنز در دو زبان مبدأ و مقصد، کارکرد طنز در دو زبان و در نهایت بررسی شیوههای ادراک طنز نزد مخاطب دست دوم است. به همین منظور، با انتخاب پویانمایی شگفتانگیزان 2 (2018) چگونگی انتقال طنز در این پویانمایی را بررسی کردهایم. در این رابطه، ابتدا به معرفی ویژگیهای منحصربهفرد دنیای چندوجهی پویانمایی و چالشهای ترجمهای آن میپردازیم، سپس با تکیه بر زبانشناسی وینه و داربلنه و نیز با تکیه بر نظریة فرهنگی بسنت و لِفِور، چگونگی ساخت، کارکرد و ادراک طنز در دو نسخة اصلی و ترجمهشده را بررسی مینمائیم.