مریم حسین زاده
چکیده
مترجم به‌عنوان روایت شخصی مترجم، از مسائل مهم اما مغفول مانده در مطالعات ترجمه در ایران است. مطالعۀ حاضر به بررسی روایت مقدمه‌های مترجمان بر آثار داستانی ترجمه‌شده توسط آن‌ها از زبان‌های گوناگون به فارسی در طول شش دهه (1330-۱۳۹۰) در ایران می‌پردازد. به این منظور سه سؤال برای پاسخ به چیستی روایت‌های مترجمان در این مقدمه‌ها، چگونگی ...
بیشتر
مترجم به‌عنوان روایت شخصی مترجم، از مسائل مهم اما مغفول مانده در مطالعات ترجمه در ایران است. مطالعۀ حاضر به بررسی روایت مقدمه‌های مترجمان بر آثار داستانی ترجمه‌شده توسط آن‌ها از زبان‌های گوناگون به فارسی در طول شش دهه (1330-۱۳۹۰) در ایران می‌پردازد. به این منظور سه سؤال برای پاسخ به چیستی روایت‌های مترجمان در این مقدمه‌ها، چگونگی تغییر این روایتها در طول شش دهه در ایران و تفسیر کارکردگرایانة این تغییرات مطرح شده است. پیکرة مورد استفاده در این تحقیق شامل صد و چهار اثر داستانی، اعم از رمان و مجموعه داستان، میباشد که بهشیوۀ نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند و در سه سطح فرم، محتوا و کارکرد بررسی شدند. یافتههای تحقیق تغییرات معناداری را در روایت مترجمان در طول شش دهه نشان داده است.
