سپیده رحیم پور؛ الهه ستوده نما؛ محمد دبیر مقدم
چکیده
در این پژوهش، هویت پژوهشگر در چهار مقالۀ زبانشناسی کاربردی با روششناسی ترکیبی مورد بررسی قرار گرفته است تا مشخص شود در این مقالات، ابزارهای زبانی خاصی بهکار برده شده است که نشاندهندۀ هویت پژوهشی نویسندگان باشد یا خیر. به این منظور، الگویی شامل اظهار/حذف، فعّالسازی/منفعلسازی، فردارجاعی/گروه ارجاعی، نظام گذرایی، ابزارساختاری، ...
بیشتر
در این پژوهش، هویت پژوهشگر در چهار مقالۀ زبانشناسی کاربردی با روششناسی ترکیبی مورد بررسی قرار گرفته است تا مشخص شود در این مقالات، ابزارهای زبانی خاصی بهکار برده شده است که نشاندهندۀ هویت پژوهشی نویسندگان باشد یا خیر. به این منظور، الگویی شامل اظهار/حذف، فعّالسازی/منفعلسازی، فردارجاعی/گروه ارجاعی، نظام گذرایی، ابزارساختاری، ابزار اهمیتساز، ابزار روابطساز، ابزار اتصالساز، ابزار بینامتنی، معناهای رمزگونه و خودبیانیها ارائه شده است. هدف از این پژوهش، بررسی چگونگی نحوۀ بازنمود هویت پژوهشگر در مقالات زبانشناسی کاربردی به زبان انگلیسی است. نتایج نشان می دهد که پژوهشگران مورد بررسی، از الگویی خاص و متشکّل از ابزارهای زبانی خاص برای نشاندادن هویت خود بهعنوان پژوهشگر در مقالات خود، بهره بردهاند؛ بهعبارت دیگر، میزان فعّالسازی و منفعلسازی کنشگران اجتماعی در کل، تقریباً با هم برابر است و نشاندهندۀ آن است که پژوهشگران مذکور در به کارگیری ساختارمعلوم و مجهول در نوشتار خود محتاط بودهاند تا دیدگاه غیرمتعصبانهای داشته باشند. همچنین، آنها در اغلب موارد از کنشگران اجتماعی به صورت گروه یاد کردهاند تا فرد. همچنین، از فرآیندهای ذهنی بیش از فرآیندهای مادی در مقالات خود بهره بردهاند تا به کمک فرآیندهای ذهنی به شفافسازی موضوعات مورد بحث بپردازند.
