لیلا دوبختی
چکیده
زبان انگلیسی دیگر به عنوان تهدیدی برای یکپارچگی یک کشور محسوب نمیشود، زیرا نشانگر سبک زندگی و فرهنگ آمریکایی و بریتانیایی نمیباشد. اخیرا واژه «انگلیسیهای جهانی»، باب شده است. در واقع زبان انگلیسی تبدیل به یک زبان جهانی شده است و به ندرت گویشوران انگلیسی آن را به عنوان دارایی خودشان به حساب میآورند. اصل لازم ...
بیشتر
زبان انگلیسی دیگر به عنوان تهدیدی برای یکپارچگی یک کشور محسوب نمیشود، زیرا نشانگر سبک زندگی و فرهنگ آمریکایی و بریتانیایی نمیباشد. اخیرا واژه «انگلیسیهای جهانی»، باب شده است. در واقع زبان انگلیسی تبدیل به یک زبان جهانی شده است و به ندرت گویشوران انگلیسی آن را به عنوان دارایی خودشان به حساب میآورند. اصل لازم این است که آموزش زبان انگلیسی با عرفهای فرهنگی آمیخته و ارائه شود. این رویکرد تاکید دارد که زبان بایستی با فرهنگ آمیخته شده و به همراه جنبههای فرهنگی تدریس و فراگرفته شود. ضمنا فرض بر این است که جهانیسازی اکثر ملتها را تحت تاثیر قرار داده و یک فرهنگ جهانی به وجود آورده است. یکی از دلایل این ادعا وسایل و کالاهایی هستند که در سراسر جهان استفاده میشوند. مقاله حاضر نقش فرهنگ را در رابطه با جهانیسازی شدن، شکلگیری بافتی، توانش فرهنگی، مطالب درسی، زبانآموزان و معلمان بررسی میکند. نکته مهمی که این مطلب به آن تاکید میکند، تفاوتهای بین موقعیتهایی است که در آنها زبان تدریس و فراگرفته میشود: موقعیت انگلیسی به عنوان زبان خارجی و موقعیت انگلیسی به عنوان زبان دوم. امید بر این است که این مطالعه برای تهیه و تدوین مطالب درسی، معلمان زبان و برنامهریزان درسی مفید واقع شود.
