علی فاضل؛ داریوش نژادانصاری؛ عزیزاله دباغی
چکیده
از توانش‌های لازم برای مترجمان، آگاهی از زبان مبدأ و مقصد است. بدین‌منظور دروسی، از جمله ساخت زبان فارسی و نگارش فارسی، در برنامة کارشناسی مترجمی انگلیسی ایران گنجانده شده است. در تحقیق کنونی تأثیر دو درس ساخت زبان فارسی و نگارش فارسی بر کیفیت ترجمه و نیز بر پیچیدگی و صحت متون فارسی ترجمة دانشجویان بررسی شد. روش نمونه‌گیری، هدفمند ...
بیشتر
از توانش‌های لازم برای مترجمان، آگاهی از زبان مبدأ و مقصد است. بدین‌منظور دروسی، از جمله ساخت زبان فارسی و نگارش فارسی، در برنامة کارشناسی مترجمی انگلیسی ایران گنجانده شده است. در تحقیق کنونی تأثیر دو درس ساخت زبان فارسی و نگارش فارسی بر کیفیت ترجمه و نیز بر پیچیدگی و صحت متون فارسی ترجمة دانشجویان بررسی شد. روش نمونه‌گیری، هدفمند و نوع تحقیق، پس از رخداد بوده است. چهار گروه انتخاب شدند: یک گروه (19=N) ساخت فارسی را گذرانده بودند، یک گروه (15=N) نگارش فارسی، یک گروه (41=N) هر دو درس را و یک گروه (20=N) هم هیچ‌کدام از دروس را نگذرانده بود. در این تحقیق، بعد از آزمون تعیین سطح، متن واحدی به چهار گروه شرکت‌کننده داده شد تا ترجمه کنند. سپس ترجمه‌ها ارزیابی شد تا کیفیت ترجمه‌ها مقایسه شود. در مرحلة بعد سنجه‌های پیچیدگی و صحت در متون ترجمة فارسی چهار گروه بررسی شد. نتایج نشان داد که کیفیت ترجمة چهار گروه تفاوت معناداری نداشت. همچنین، در پنج سنجه صحت و پیچیدگی، تنها در سنجة فرعی شکل‌های فعلی صحیح تفاوت معناداری بین عملکرد چهار گروه شرکت‌کننده وجود داشت. نتیجة کلی حاکی از آن است که به‌نظر می‌رسد تدریس دو درس ساخت زبان فارسی و نگارش فارسی بیشتر با هدف افزایش دانش زبان دانشجویان بوده است و چندان در جهت افزایش توانش راهبرد شرکت‌کنندگان نبوده و در مجموع، تأثیر معناداری بر ترجمة دانشجویان نداشته است.
