آرزو، س. (1381). عطیۀ کبری و موهبت عظمی (نخستین رسالات به زبان فارسی در بیان و معانی). تهران: فردوس.
آقاحسینی، ح.، و آقازینالی، ز. (1386). مقایسۀ اجمالی صور خیال در بلاغت فارسی و انگلیسی، گوهر گویا، 1(1)، 77ـ49.
احمدی، م.، و پورنامداریان، ت. (1396). درآمدی بر مهم‌ترین معانی اصطلاح رتوریک. مطالعات زبان و ترجمه، 50(1)، 52ـ27.
احمدی، م. (1396). ماهیّت نقد رتوریکی و اهمّیّت آن در مطالعات ادبی. بلاغت کاربردی و نقد ادبی، 2(3)، 63ـ49.
ابراهیمی، م.، علوی‌مقدّم، م.، و داودی، م. (1398). بررسی تطبیقی رده‌شناسی و طبقه‌بندی استعاره با رهیافتی زیباشناختی در زبان‌های فارسی و انگلیسی.مطالعات زبان و ترجمه، 52(3)، 27-1.
ایبرمز. ام. اچ.، و گالت هرفم، ج. (1394). فرهنگ توصیفی اصطلاحات ادبی، ترجمة سعید سبزیان. تهران: رهنما.
چناری، ا. (1377). متناقض‌نمایی در شعر فارسی. تهران: فرزان روز.
حافظ، ش. (1359). دیوان حافظ، به تصحیح پرویز ناتل خانلری. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
حیدری، م. (1395). ارزیابی آرایه‌های حروفی در بدیع فارسی از دیدگاه زبان‌شناسی، آواشناسی و واج‌شناسی. فنون ادبی اصفهان، 8(1)، 100-79.
خطیب قزوینی، ع. (1425 ق).الایضاح فی علوم البلاغه، تحقیق محمّد عبدالمنعم خفاجی، بیروت: دارالکتب العلمیه.
داد، س. (1392). فرهنگ اصطلاحات ادبی. چاپ ششم، تهران: مروارید.
الرادویانی، م. (1362). ترجمان‌البلاغه، به تصحیح و اهتمام احمد آتش. تهران: اساطیر.
راستگو، م. (1379). ایهام در شعر فارسی. تهران: سروش.
رحمانی، هـ.، و رادمرد، ع. (1391). بازنگری معنایی در «التفات» بلاغی و اقسام و کارکردهای آن. جستارهای ادبی، 45(176)، 168ـ143.
سپه‌وند، ع. (1391). بلاغت تطبیقی (در حوزة فارسی و انگلیسی). (رسالۀ منتشر نشدۀ دکتری)، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
شفیعی‌کدکنی، م. ر. (1375). صور خیال در شعر فارسی. تهران: آگاه.
شفیعی‌کدکنی، م. ر. (1353). مقدّمه‌ای کوتاه بر مباحث طویل بلاغت. خرد و کوشش، ۱۵، 78-47.
شمیسا، س. (1392). بیان. تهران: میترا.
شمیسا، س. (1394). معانی. تهران: میترا.
شمیسا، س. (1395). نگاهی تازه به بدیع. تهران: میترا.
شیری، ق. (1390). اهمّیّت و انواع ایهام در پژوهش‌ها. فنون ادبی، 3(2)، 36-15.
عمارتی‌مقدّم، د. (1395). بلاغت: از آتن تا مدینه بررسی تطبیقی فن خطابۀ یونان و روم باستان و بلاغت اسلامی تا قرن پنجم هجری قمری. تهران: هرمس.
عمارتی‌مقدّم، د. (1387). رده‌بندی صناعات بدیعی در سنّت رتوریکی و دستوری کلاسیک غرب. نقد ادبی، 1(3)، 108ـ89.
فتوحی رودمعجنی، م. (1386). بلاغت تصویر، چاپ اوّل، تهران: سخن.
فولادی، ع. (1395). روش تحلیل فرآیند و کاربرد آن در طبقه‌بندی آرایه‌های شعری. بلاغت کاربردی و نقد ادبی، 2(1)، 74ـ55.
کریمی، ل. (1391). بررسی تطبیقی آرایه‌های ادبی فارسی ـ انگلیسی، عرفانیات در ادب فارسی. 3(10)، 126-111.
کزّازی، ج. (1396). زیباشناسی سخن پارسی (بدیع). تهران: مرکز.
محبّتی، م. (1383). اهمّیّت جاحظ و دیدگاه‌های او در نقد و ادب اسلامی ـ ایرانی. پژوهش زبان و ادبیّات فارسی، 3، 16ـ1.
محمدی، د.، و اسلامی، م. ر. (1397). معماری زبان؛ پیشنهادی در طبقه‌بندی عناصر زیبایی سخن. مطالعات زبانی و بلاغی، 9(17)، 234ـ209.
مرتضایی، ج.، قائمی، ف.، عمارتی‌مقدّم، د.، و کاظمی، غ. (1396). بررسی دگرگونی معنا در صنعت ایهام از منظر زبانشناختی. مطالعات زبان و ترجمه، 50(4)، 137ـ113.
نظری، ن. (1388). بررسی تطبیقی چند اصطلاح ادبی در بلاغت فارسی و اروپایی. رشد آموزش زبان و ادب فارسی، 91، 47-37.
وحیدیان کامیار، و. (1379). بدیع از دیدگاه زیباشناسی. تهران: دوستان.
همایی، ج. (1394). فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: سخن.
Baldick, C. (2001). The concise Oxford dictionary of literary terms (2th Ed.),New York, NY: Oxford University Press.
Barton, E., & Hudson, G. (1997). A contemporary guide to literary terms (1th Ed),Boston, MA: Houghton Mifflin Company.
Cuddon, J. A. (2013). A dictionary literary terms and literary theory (5th Ed.).New York, NY: Penguin Books.
Kennedy, G. A. (1999). Classical rhetoric, Christian and secular tradition from ancient to modern times. (2th Ed.), London, England: Princeton University Press
Quinn, E. (2006). A dictionary of literary and thematic terms (2th Ed.), New York, NY: Checkmark Books.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله